يکشنبه ۱۱ خرداد ۱۴۰۴ - 
دشت در خود فرومی‌ریزد؛
یک لنگه دمپایی نارنجی آویخته به دیرک، چند مشت آلوی خشک توی طاقچه و تکه‌ای هیزم نیم سوخته در تنور مطبخ، تنها یادگاری است که اهالی خانه جا گذاشته‌اند. گشتی در روستا می‌زنم و به چند خانه سرک می‌کشم؛ قشنگ معلوم است دست زنی شامپوی نیمه‌ای را بالای رف گذاشته تا میهمان ناخوانده‌ای مثل من بداند خانه صاحب دارد و خیلی وقت نیست که بار کرده.
کد خبر: ۱۶۴۲۸۴ تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۸/۰۱